شنبه, 06 آذر 1389 ساعت 20:09

در سال 1903 موریهی اوشیبا در سی و هفتمین هنگ از لشکر چهارم در شهر اوزاکا نام نویسی کرد. در ارتش به سرعت ترفیع گرفت و به درجۀ فرماندهی رسید. در آنجا بود که با ادامۀ تغذیه و تمرینهای خاص بدنی سالم و قوی پیدا کرد و یکی از قوی ترین مردان رستۀ خود شد. او می توانست تخته سنگها و وزنه هایی را بلند کند که مردان دیگر حتی قادر نبودند تکانشان دهند! موریهی در تمرینات سرنیزه و نبرد تن به تن بسیار ماهر بود و در جنگ بین روسیه و ژاپن در سال 1905 این تواناییها وی را بسیار کمک کرد. در همین دوران وی به کلاس هنرهای رزمی می رفت و در شهر ساکای، یاگوریو جوجیتسو را در مدرسۀ گوتو، زیر نظر ماساکاتسو ناکایی آموخت و توانست قبل از ترک ارتش گواهینامۀ آموزش را از این رشتۀ جوجیتسو در سال 1908 بگیرد. در همین سال (1908) وی از ارتش استیفا داد و به دهکدۀ خود بازگشت و رهبر گروهی به نام جوانان محلی شد...

شنبه, 06 آذر 1389 ساعت 19:51

کیک‌بوکسینگ (به ژاپنی: ‎キックボクシング ‏) ترکیبی از رشته‌های رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزش رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد.در کیک بوکسینگ ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است.

مسابقات در یک زمین مربع شکل ۱۶ تا ۲۰ فوتی که با طناب محصور شده برگزار می‌گردد.زمان بازی معمولاً سه راند سه دقیقهای می‌باشد.که ورزشکاران بین هر راند یک دقیقه استراحت می‌کنند. هر مسابقه توسط یک داور و یک پزشک کنترل می‌شود. و در هر راند سه قاضی به مبارزان امتیاز می‌دهند. بنیانگذار کیک‌بوکسینگ در غرب جو لوئیس می‌باشد که پدر کیک بوکسینگ آمریکا نامیده می‌شود.

شنبه, 06 آذر 1389 ساعت 19:41

سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد . سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است .

در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده ! از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است

شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است ، سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود ...

شنبه, 06 آذر 1389 ساعت 19:29

اصطلاح اوبی در ورزش كاراته به كمربندي اطلاق مي شود كه روي لباس رزمي كار بسته مي شود. هر كس كه با هنرهاي رزمي آشنا باشد به اهميت و ارزش مفهوم کمربند آشنا است. کمربند در گذشته درسه رنگ سفيد، قهوه اي و مشكي استفاده می شده است.

در گذشته وقتي كسي تازه كاراته را شروع مي كرد به او كمربند سفيد مي دادند، بعد از چند سال تمرينات سخت به او كمربند قهوه اي داده مي شد و سرانجام كسي كه بيشتر از اين تمرين مي کرد عموماً به او كمربند سياه مي دادند. درنتیجه كمربند سياه بدين معني بود كه هنرجو با سعي و كوشش زياد به مدت چند سال در رشته كاراته آموزش ديده است. در آن زمان، رنگ کمربند يک كاراته كا در اثر مبارزه مداوم و تمرينات بسيار سخت و ريخته شدن خون بر روي آن، به قرمز و يا قهوه اي متمايل مي شد. بعد از سال ها تمرين كاراته، كمربند شخص رزمي كار، سفيد همراه با لكه هاي قرمز بوده است.

شنبه, 06 آذر 1389 ساعت 19:19

تكنيكهای اصلی دفاع، مشت زدن، ضربه و لگد زدن، آغاز كاراته وهمچنين هدف نهايی آن هستند. اگرچه ممكن است برای فراگيری آنها فقط چند ماه كافی باشد ولی يادگيری استادانه آنها و غلبه كامل بر آنها، احتياج به حتی بيشتر از يك عمر را دارد. هنرآموز بايد به صورت مداوم و با تمركز زياد، تمرين كند و تمام سعی خود را در كاربرد صحيح تك‌تك اين حركات به كار ‌برد.

اين به تنهايی كافی نيست مگر اينكه تكنيك‌ها به صورت علمی بررسی شده و تمرينات به صورت سيستماتيك و با برنامه‌ريزی صحيح اجرا شوند. برای داشتن تمرينات مؤثر، لازم است كه در جلسه‌های تمرينی، اصول صحيح فيزيكی و روانی در مد نظر قرار گيرند.

ممكن است اين مسأله مورد تعجب عده‌ای قرار گيرد كه تكنيك‌هايی كه به وسيله هنرجويان كاراته، از زمانهای بسيار قديم، در طی تمرينات مكرر و طولانی مدت به وجود آمده و اجرا گرديده است و با موازين و اصول...